Onderstaande gegevens mogen niet verder gebruikt worden
zonder dat de auteur daar toestemming voor verleend heeft.
HET LEVENSVERHAAL VAN HERMAN DIKKEN
Dit is de geschiedenis van Herman Dikken als dirigent/directeur van verschillende muziek makende verenigingen maar ook hoe hij daar toe gekomen is. Verder heb ik wat relevante gegevens en familieverhalen onder de linken toegevoegd zoals ik die ontdekt en vernomen heb tijdens mijn onderzoek naar het leven van mijn vader. Wie ik ben? Egbert, de jongste zoon van Herman.
Voorwoord
Op 16 december 1955 verloor ik op 6-jarige leeftijd mijn vader. Zijn begrafenis op 20 december, bij een paar graden vorst, heb ik niet mee mogen maken want in die tijd was
het niet gebruikelijk dat jonge kinderen tijdens de plechtigheid aanwezig waren. Achteraf hoorde ik wel dat de belangstelling tijdens zijn begrafenis enorm was. Leden van
mondharmonicavereniging Excelsior, in hun dunne uniformen, en belangstellenden vormden aan beide zijden van de oprijlaan van begraafplaats Kranenburg in Zwolle een erehaag.
Tijdens het passeren van de lijkkoets, waarop aan de achterzijde de vlag van Excelsior was vastgemaakt, werden door de verenigingsleden eerbiedig de petten en baretten afgenomen.
Zo namen zij afscheid van hun directeur/dirigent maar vooral van een vriend. In de toespraken werden Hermans kwaliteiten geroemd en menigeen had het er over dat een goed en
vriendelijk mens was heengegaan. Dit soort uitspraken hoorde ik ook veelvuldig toen ik vanaf het begin van deze eeuw bezig was om uit te zoeken hoe mijn vader in de muziekwereld
terecht was gekomen en op welke wijze hij daar geschiedenis had gemaakt.
Als nakomertje in het gezin
Dikken heb ik twee broers, Jan en Dick, en (de oudste) zus Giena boven mij. Regelmatig hoorde ik hen praten over de mondorgelclub Excelsior maar mij deed het niets. Excelsior wat
was dat? Toch kwam er met de jaren wat meer duidelijkheid en het bleek dat mijn vader en vele familieleden zich bezig hadden gehouden met muziek maken. Omdat mijn moeder in januari
1960 hertrouwde met de weduwnaar Jan de Graaf en ik mij bezig hield met voetbal en later als drummer in een popgroep ging spelen, ontbrak de tijd en interesse om meer van de
geschiedenis van Excelsior te weten te komen. Na mijn schoolperiode kreeg ik van mijn moeder een horloge dat mijn vader in september 1955 op zijn ziekbed had gekregen naar
aanleiding van het 25 jaar dirigent zijn bij Excelsior. Ook in de periode dat ik in de antiekhandel werkzaam was en mij bezig hield met archeologie, geschiedenis en dan ook nog
het verzamelen van oude kerstboomversiering en het schrijven daarover, kwam ik tijd te kort om mij druk te maken over Excelsior. Pas toen in 1986 mijn moeders 2e man overleed,
werd het verleden mondjesmaat door mijn moeder besproken. Omdat ik nog niet wist wat ik later tegen zou komen had ik ook de intentie niet om door te vragen. Achteraf is dat erg
jammer geweest.
Toch ben ik, ondanks de weinige gegevens die mij in het begin ter beschikking stonden, begonnen om de geschiedenis van mijn vader en zijn verenigingen op “papier”
te zetten. Na vele gesprekken met familie, oud-leden van verenigingen, foto’s bekijken en voorwerpen ontvangen te hebben, kon ik die gegevens in een bepaalde (logische) volgorde
plaatsen waardoor er meer duidelijkheid kwam. Maar er zijn nog steeds hiaten die ik graag opgevuld zie worden maar zoals ik al omschreef, soms ben je te laat om informatie te
verkrijgen en soms, zoals mijn buurvrouw Annie Klein mij zei: “doar praot ie niet meer over”. En moet je delen van het verleden laten rusten.
Vaak zijn oude foto’s
van klein formaat, beschadigd, op een te grote afstand genomen en regelmatig te wazig om personen te herkennen. Als er dan ook nog een mondorgel bespeeld wordt is het gezicht
meestal niet meer te zien! Gegevens op de achterzijde van een foto ontbreken veelal en als er al wat op is geschreven moeten persoonsnamen met een korreltje zout genomen worden.
Regelmatig betreft het een naam van een persoon die de foto besteld heeft. Ze hoeven dan niet zelf op de foto te staan! Ook jaartallen die op de achterzijde voorkomen, blijken
niet altijd de juiste datum voor het maken van de foto te zijn. Waarom die datum er dan op staat? Daar kan ik alleen maar naar gissen. Dus beste mensen; “bekijk uw fotoalbums eens
en schrijf er in, of op de achterzijde van de foto, wie of wat het is en in welk jaar de foto is gemaakt.” Als ik bijvoorbeeld bij foto’s aangegeven heb “rechtsvoor” dan is het
zoals je naar de foto kijkt.
Door een persoon verschillende malen te bezoeken wilde ik te weten komen of als ik ze dezelfde foto’s liet zien, ze dan ook de namen wisten die mij
bij een vorig bezoek verteld waren. U moet namelijk niet vergeten dat de door mij bezochte personen vaak al in de 80 of zelfs meer dan 90 jaar oud waren. Veel herinneringen, en
niet alleen van hun muziekperiode, kwamen tijdens het bekijken van de foto’s naar boven. Soms moest ik de persoon op weg helpen door een naam aan te geven die ik intussen bij
iemand anders te weten was gekomen en dan bleek dat hij of zij meteen weer een naam of verhaal toe te voegen had. Door de foto’s meerdere malen te laten zien heb ik het vertrouwen
dat de namen en verhalen die mij verteld zijn op waarheid berusten.
Van oom Jan Dikken uit Ridderkerk, de jongste broer van mijn vader, mocht ik zijn map met familienotities
lenen en ik heb daar veel informatie in gevonden die te maken had met de geschiedenis van Excelsior. Uit verschillende krantenartikelen die over de vereniging Excelsior verschenen
zijn tijdens het 30 jarig jubileum, heb ik vaak letterlijk de tekst overgenomen. Soms heb ik daar meteen wat opmerkingen bijgezet. Toen ik de teksten bijna klaar had heb ik bij
het H.C.O. de kranten nagekeken die betrekking konden hebben op de geschiedenis waar ik onderzoek naar deed. In de digitale uitvoering van “Levensverhaal” heb ik verschillende LINKEN
geplaatst. Daaronder kunt u meer informatie vinden over een bepaald persoon of onderwerp. Soms is in die tekst al vooruit gelopen op gegevens die later pas in Levensverhaal behandeld
worden. Dat moet u maar voor lief nemen. Een wat mindere foto kan later misschien vervangen worden door een betere als mensen deze publicatie zien en hun fotoalbums bekijken en
foto’s gaan vergelijken!
Ik kan u, na al die jaren van informatie boven water zien te krijgen, adviseren dat als je nog iets wilt onderzoeken doe dat dan zo snel mogelijk voordat
belangrijke brongegevens o.a. door overlijden verdwijnen. Mijn moeder, familieleden en oud-leden van verenigingen had ik meer moeten vragen voordat zij stierven. Dat had mij veel
tijd gescheeld!
Voor de duidelijkheid verwijs ik regelmatig in het artikel naar de persoon die voor de informatie zorgde of naar een krantendatum. Zoals u straks zult lezen is
het soms een warboel van gegevens die op een bepaalde manier in elkaar overlopen. Daar kan ik niets aan doen want die geschiedenis is nu eenmaal zo. Een groot probleem waren ook de
datums van trouwen, geboortedata en overlijden van kinderen van mijn grootouders. (Maar ik denk dat die problematiek in meerdere families is voorgekomen.) Het samenwonen werd ook toen
niet altijd geaccepteerd en als een vrouw zwanger raakte moest er van de ouders snel getrouwd worden. Was een kind voor het huwelijk al geboren of van een andere vader dan werd het
geëcht wat in die tijd veelvuldig voor kwam. Ik realiseer mij dat door de soms ingewikkelde gegevens er in de geschiedenis over mijn vader fouten geslopen kunnen zijn. Dus beste mensen:
overstelp mij met nieuwe gegevens dan zal ik die verwerken.
Inleiding
Mijn moeder bleek veel foto’s in haar bezit te hebben. Waarschijnlijk kwam dat omdat mijn vader op een bepaald moment een fototoestel had?
Hier het Kodak Box toestel.
Made in Great Britain Limited Use. Kodak Film No. 120, datering; 1928-1935.
Tijdens het laatste jaar van haar leven, zij overleed 26 maart 1996, bekeken wij de meeste familiefoto’s en het was al een hele klus om die van naam of namen te voorzien. Aan foto’s
waar muziekkorpsen op te zien waren zijn we nauwelijks toegekomen! Vlak voor haar overlijden overhandigde zij mij, omdat mijn broers en zus er geen interesse in toonden, een doos waarin
een partij medailles, lauwertakken en een enkele beker zaten. Die doos had zij altijd nog bewaard als aandenken aan haar 1e man zei ze. Toen ik in 1996 verhuisde is die doos opgeborgen
en in de vergetelheid geraakt. Mijn hobby, oude kerstboomversiering, ging voor!
Pas na jaren, toen ik ook bezig was met familieonderzoek, kwam ik de doos weer tegen en ging ik mij
interesseren voor wat er op de medailles stond etc.. Maar de teksten zeiden me niets. Voor mij waren ze erg verwarrend.
Een gedeelte van de medailles. Dus Egbert; zoek maar uit!
De schoonzus van mijn moeder, Coba Bruggemans- Dikken (voorheen v.d. Vegt-Dikken), was nog in leven. Regelmatig kwam ik bij haar over de vloer en bemerkte dat zij ook nog veel foto’s
in haar bezit had. Foto’s van familieleden maar ook van de muziekvereniging Excelsior. Haar man, Bertus v.d. Vegt, die in 1957 was overleden, was ook lid geweest van die vereniging. Mede
door haar en de extra foto’s kon ik in het begin wat lijn brengen in de wirwar van gegevens. Eén van de vragen die mij toen steeds bezig hield was: “waar is het vaandel van de vereniging
gebleven”! Daar zou ik snel antwoord op krijgen!
In die tijd stond in de Zwolsche Courant een artikel over Jacob Donze. Jacob was bezig om de bewonersgeschiedenis van de Zwolse
wijk “De Kamperpoort” uit te zoeken en riep mensen op om te reageren. Omdat mijn familie van oorsprong van de Kamperpoort kwam, belde ik Jacob.
Ik vroeg of hij nog informatie had over
Excelsior. Hij antwoordde: “je bedoelt die vereniging welke op 23 oktober 1928 is opgericht?”. Ik was stomverbaasd dat hij die datum zo snel wist. Maar mijn verbazing werd nog groter toen
hij zei “het vaandel staat hier naast mij op de kamer”! Ik moest even slikken. Het vaandel van de vereniging waar mijn vader 25 jaar dirigent van was geweest! Samen met mijn vrouw Netty
ben ik naar Jacob gegaan en heb ik een aantal foto’s gemaakt. Jacob vertelde dat hij het vaandel in 2001 gekregen had van het oud-lid (rooie) Eppe Overink. Daar had het vaandel jaren
opgerold op de zolder gelegen. Eppe had het eind 60er jaren bij de verdeling van de overgebleven spullen van Excelsior gekregen. Er waren toen nog 5! officiële leden over van Excelsior!
Buiten het vaandel kreeg Eppe nog drie mondharmonica's, een pet en een speldje. Het speldje is hij kwijt geraakt. Deze voorwerpen zijn allemaal door hem in 2001 geschonken aan het
“Buurtmuseum De Kamperpoort”. Eppe was bij Excelsior begonnen op de mondorgel en is later tamboer geweest. Ik beloofde Jacob dat de foto’s en medailles van Excelsior ter zijner tijd, als
ik de publicatie over mijn vader en de vereniging klaar had, naar het buurtmuseum zouden gaan.
Het vaandel is nog in erg goede staat.
Omdat het vaandel van Excelsior regelmatig op foto’s voorkomt is dat een belangrijk gegeven i.v.m. datering van die foto’s. Na onderzoek kan ik vaststellen dat het vaandel ouder moet zijn dan altijd is aangenomen. Bij de geschiedenis van Excelsior kon ik daarom bepaalde foto’s beter plaatsen in de tijd.
Op de voorgrond onder het embleem van Excelsior ligt een 5cm kleine mondorgel dat Piccolo wordt genoemd. Bij de geschiedenis van het Vaandel ziet u op de afbeeldingen, uit het begin van de vereniging, dat de leden zo’n piccolo aan een lintje op hun revers dragen. Sommige leden konden zelfs op zo’n piccolo spelen!
De echte aanleiding dat ik het onderzoek oppakte was een foto die op 8 december 2001
in het weekblad “De Peperbus” was afgedrukt.
Daarop stond in het midden mijn vader als dirigent en om hem heen, volgens de tekst, de jeugdleden van de “Zwolse Mondaccordeonclub”. Een oud
lid, Rinus van Buiten, zittend rechts op de 1e rij, vroeg om informatie.
Na bestudering van die foto zag ik dat op de vlag geen Excelsior stond maar S.V.A.! Mijn vader was toch altijd
dirigent en later dirigent/directeur van Excelsior geweest? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt! De teksten op de medailles werden opnieuw bekeken en via mijn oud-buurmeisje Gerry Klein,
Geraniumstraat 32, kreeg ik een scherpe foto van S.V.A.. Daardoor kwam ik er achter dat de medailles en lauwerkransen, die ik van mijn moeder ontvangen had, afkomstig moesten zijn van S.V.A..
Mijn zus, broers en ik natuurlijk ook, hebben altijd aangenomen dat het om medailles/prijzen ging die door Excelsior gewonnen waren!
1939. De foto die ik van Gerrie ontving is waarschijnlijk gemaakt in het gebouw
“Opwaarts” in de Zonnebloemstraat. Het medaillekastje, met de letters S.V.A., kon ik mij plotseling weer herinneren. Die had namelijk, toen ik nog jong was, op onze slaapkamer gestaan. Later
is het kastje door mijn broer Dick in zijn sportzaak in gebruik genomen. Ik heb een reconstructie gemaakt van de medailles zoals ze te zien zijn in het kastje op de foto. Het bewijs dat de
medailles afkomstig zijn van S.V.A. en niet van Excelsior. De laatst gewonnen medaille uit het kastje was uit 1938.
Helemaal links tegen de muur aan, mijn vader Herman Dikken.
Eenmaal met het onderzoek bezig bleek dat de vereniging S.V.A. (opgericht door Herman Dikken in 1932) een zeer belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Excelsior. Excelsior
heeft nog op 2 mei 1940 deelgenomen aan een concours in Zandvoort. Toen de WOII uitbrak besloot het bestuur, zoals er later verteld werd, om te stoppen want ze vonden het niet gepast om vrolijke
deuntjes te spelen! S.V.A. nam in ieder geval nog deel aan een concours in Amsterdam op 20 juli 1941. Hoe dat allemaal in elkaar stak en waarom op foto’s met een S.V.A.-vlag, leden van Excelsior
voorkomen als zij spelen bij S.V.A., probeerde ik uit te zoeken. Nu kon ik wat gerichter mijn vragen stellen aan oud-leden maar vooral aan mijn zus Giena die op bovenstaande groepsfoto rechts
vooraan dat blonde meisje is!
Veel heb ik ook gehad aan de gesprekken/mailwisseling/foto’s die ik gevoerd/gedaan/gekregen heb met/van oud-leden maar ook kinderen daarvan. Ik wil toch even
benoemen de oudste dochter, Ineke Jansen- Voeten, van de eerste dirigent van Excelsior; Dick Voeten. Maar ook Manni Dijkslag, de dochter van de 1e tamboer-maître van Excelsior en van de latere
PTT- harmonie; Harm Dijkslag.
Al gauw kreeg ik in de gaten dat de periode 1937 -1947 voor beide verenigingen erg problematisch is geweest. Herman’s leven, het feit dat hij bij meerdere
verenigingen als dirigent werd ingehuurd en hoe dat allemaal heeft plaats gevonden heb ik hierna in de vorm van een beeldverhaal proberen weer te geven. Waarom ik al die moeite genomen heb?
Omdat ik vind dat de geschiedenis van die verenigingen en van mijn vader niet verloren mag gaan. En als ik het niet doe, er niemand van mijn familie is die het wel zal doen. Een voorstel dat
ik jaren geleden gedaan heb aan de directeur van het Historisch Centrum Overijssel, Bert de Vries, om eens een tentoonstelling te verzorgen over de muziekverenigingen in Zwolle (die er waren),
heeft nog steeds geen resultaat opgeleverd. Misschien is deze publicatie de eerste aanzet?
WIE WAS HERMAN DIKKEN? In vogelvlucht:
Herman Dikken werd op 4 juli 1906 geboren als 1e zoon van Derk Dikken (06-09-1883 in Zwolle) en Wubbigje Giena Prinsen (03-10-1883 in Blokzijl) Zij woonden in de Hoogstraat op nr. 150 in de wijk Kamperpoort te Zwolle. De woning is, toen zij al niet meer leefden, afgebroken en op de plaats waar de woning heeft gestaan is nu een grasveldje met een zitbank. Latere nieuwbouw kwam haaks op de oude straat te staan en men heeft de nummering weer aangepast. De nieuwbouwwoning met nr. 150 is dus niet de oude woning van mijn opa!
De afbeelding van Herman is door dochter Giena, na het overlijden van Herman, van een familiefoto gehaald die als datering heeft; november 1943.
Het gezin van opa en opoe, zoals ik het meegemaakt heb, bestond verder uit de broers Cobus (18-04-1908), Teunis (04-07-1917),
Jan (29-07-1925) en zus Coba (22-02-1919). Twee jongere broertjes stierven respectievelijk na vier dagen (1913) en na 1½ jaar (1916)!
Van links naar rechts: Cobus, Overgrootmoeder van mij, Jacoba Alberdina Prinsen- Boes met op schoot Coba. Rechts: Herman en op het stoeltje Teunis. De foto zal gemaakt zijn eind 1919-begin 1920.
In april 1932 werd Jacob (Japie) Oberman, geb. 28-12-1931, aangenomen als pleegkind. Japie werd in 1941 door zijn eigen moeder, die inmiddels getrouwd was met ene Stellema, ontvoerd en meegenomen naar haar huis in Hyum (Friesland). Ondanks inschakeling van advocaten mocht Japie niet terug naar Zwolle. In de winter van 1942 liep Japie uit Hyum weg. Hij heeft gedeeltelijk lopend en met de trein gereisd om weer in Zwolle terug te keren. Op het moment dat Japie bij mijn grootouders aan de deur klopte waren daar Coba en de vriendin van Teunis, Rieki Burghart, aanwezig. Japie zag er vreselijk uit. Zij wilden hem in een teil met water stoppen toen zij o.a. zijn kapot geslagen rug bemerkten. Helemaal overstuur werd de politie ingeschakeld. Omdat hij bewijsbaar door zijn eigen moeder en diens man was mishandeld, mocht hij van de rechter in Zwolle bij de familie Dikken blijven. Japie werd echter ernstig ziek en overleed op 24-10-1943. Deze affaire had een grote impact op het gezin Dikken. Toen ik met neef Dicky Dikken (uit Leeuwarden) begin 2003 bezig was om de familie stamboom digitaal te maken, heeft Dicky contact gezocht met mensen uit het dorp Hyum. Hun reactie.
Op de afbeelding staat Japie met mijn opa Derk Dikken voor de Elbertsschool. Links van de school en achter de school, op de achtergrond, staan nu woningen, de rijksweg en kantoren waaronder die van Wehkamp. De foto is van 1942-1943.
Over Herman zijn jeugd is mij weinig bekend geworden. Herman was al jong begonnen als huisschilder en bekwaamde zich later in het schilderen van reclameteksten. Net als zijn vader Derk heeft hij nog gewerkt bij de Heidemaatschappij.
Links
De foto met vrienden van de Kamperpoort zal rond 1924 gemaakt zijn en Herman, staande links, zal dan 17-18 jaar geweest zijn!
Rechts
Als 20 jarige moest hij onder
de wapenen. Hij werd gelegerd bij de cavalerie. Beide foto’s zijn gemaakt door de bekende Zwolse fotograaf W. Eelsingh.
In de moeilijke 20-30er jaren was Herman, net als zoveel andere mannen, vaak werkloos. Hij werkte voor de oorlog bij het schildersbedrijf Meiman in de Kamperstraat. Of hij toen ook al werkte bij
schildersbedrijf Aaldenberg op de Assendorperstraat? Na de oorlog werkte hij daar wel en één van de opdrachten was om de binnenzijde van de Peperbuskerk van een nieuwe verflaag te voorzien.
Herman kreeg kennis aan Elisabeth Koopman (23-01-1912). Haar ouders kwamen van Oosterwolde (Oldebroek) en hebben een tijdje in een steegje aan de Vechtstraat in Zwolle gewoond voor zij een woning lieten
bouwen op de Herenweg nr.39.
Links
Verkeringstijd. Hier lopen Herman en Beth in de Luttekestraat waar regelmatig een straatfotograaf aanwezig was. Een Hollywoodachtig tafereel!
Rechts
In 1928 is de verloving een feit.
Op 23 oktober 1928 werd in de Kamperpoort de ”1e Zwolsche Mondharmonica- vereniging Excelsior” opgericht. Herman ging toen samen met vader Derk het jeugdkorps begeleiden en in 1928-1929 bestond dat jeugdkorps uit zo’n 55 jongens en meisjes zoals op de foto te zien is. Meer over de beginperiode van de vereniging kun u lezen onder Excelsior en Het vaandel.
Jeugdkorps van plusminus 1928-29. 2e rij van onderen zit 2e van links Herman’s zusje
Coba die dan rond de 9-10 jaar moet zijn. Let u eens op de uniformen. Donkere broeken en rokken! Herman en vader Derk, die ook dat uniform dragen, staan aan de linkerzijde van de foto, rechts naast
een aantal bestuursleden.
Beth werkte vanaf haar meisjestijd al 3 jaar bij Willem Doorn waar veel landbouwkassen stonden. Op 13 mei 1931 trouwden Herman en Beth. Ze kwamen te wonen op het Boonepad in de Wipstrik. Dit pad lag toen zo’n beetje evenwijdig aan de Herenweg, vlak achter het land van Beth haar ouders. In de woning aan het Boonepad werd 27 maart 1932 hun dochter Giena geboren.
Links
1932. Het gelukkige paar met Giena aan de achterzijde van hun huis aan het Boonepad.
Rechts
Het huis met op de gevel: “J. DIJK LUXE PAARDEN”.
Na haar trouwen heeft Beth nog bij paardenhandelaar J. Dijk gewerkt. Op de Meppelerstraatweg nr.5 is nog het huis te zien met op de gevel de tekst:“J. DIJK LUXE PAARDEN”. De verdienste was in die
tijd zo’n 145 gulden in het jaar! Kort na de geboorte van Giena verhuisde het gezin naar een kleine woning aan de Deventerstraatweg op de hoek van de Klimopstraat. Nu staan tegenover die woning de loodsen
van de Bristol. In de crisisjaren was elk inkomen meegenomen en moest er natuurlijk wat bijverdiend worden. Herman en Beth pakten van alles aan. Beth werkte later nog op de vrijdagen bij Hotel Wijnberg
op de Veemarkt en ze had nog wat werkhuizen.
Op de Deventerstraatweg werd op 20 september 1935 Jan geboren. De woning werd wat krap met 2 kinderen en er werd opnieuw verhuisd. Ze gingen wonen in
de Geraniumstraat 38. Dat had nog al wat voeten in de aarde want die woningen werden beheerd door het Spoorwegpensioenfonds. Er mochten alleen Spoorhazen (Geuzennaam) in wonen! Een belangrijk financier
van die woningen was toen de vader van de later bekende TV-presentator Willem Duys. Toch lukte het Herman om een woning te bemachtigen.
In die tijd waren er veel bouwactiviteiten in het zuiden van de wijk Assendorp, Hortensiastraat en werd de Pierik aangelegd. In 1932 werd een begin gemaakt met de aanleg van Speeltuin
Assendorp. Omdat Herman elke cent kon gebruiken meldde hij zich aan als oppasser in de speeltuin. Zo werd hij de eerste oppasser die er voor een paar centen in de week voor zorgde dat in de speeltuin
de toestellen geplaatst en onderhouden werden en er toezicht kwam. Omdat Herman al sinds 1928-29 betrokken was bij het jeugdkorps van Excelsior, en veel ervaring daarmee opgedaan had, richtte hij in
1932 op de Pierik de “MOND-ACCORDEON-VERENEGING” S.V.A. op. (S.V.A. met punten tussen de letters.) NOOT: hier de betiteling van accordeon! Terwijl Excelsior nog de term harmonicavereniging gebruikt!
(Accordeon is deftiger!) En de i in vereniging is vervangen door een e! (Staat op de medaillekast die op de foto van 1939, hiervoor, te zien is. Het zal wel Zwols zijn!)
Wanneer precies S.V.A.
opgericht werd is niet bekend maar Herman Dikken kreeg in 1937 een vergulde zilveren medaille toen hij 5 jaar dir. van S.V.A. was. Dus mag ik aannemen dat de vereniging S.V.A. in 1932 moet zijn
opgericht, kort na de openstelling van de speeltuin en als onderdeel van Speeltuin Vereeniging Assendorp. De reconstructie van het medaillekastje, uitleg over mondorgels heb ik vermeld in S.V.A..
Volgens oom Jan werd de oprichting van S.V.A. door Herman bij Excelsior niet met gejuich ontvangen!
Links
Deze foto is gemaakt rond 1936. Op de achtergrond de huizen op de Hortensiastraat hoek Seringenstraat. Herman achter de pony met dochter Giena daar bovenop. De pony werd gebruikt
voor een fotosessie voor de kinderen van leden van de Speeltuinvereniging. De rechter persoon was de begeleider van de pony zijn naam is mij niet bekend.
Rechts
1933. Herman,
zittend in het midden, presenteert het Jeugdkorps. Herman zijn jongste broer Jan kreeg op 8-jarige leeftijd al les van Herman en u ziet hem, 3e links van Herman net naast de tamboer. Die tamboer
is Eef (Evert 1920) een broertje van mijn moeder Beth en dus de zwager van Herman. Aan de rechterzijde de zussen Mannie en Hendrika Dijkslag. Om de hals hangt een koord met een etui waar
de mondorgel in zit. De foto heeft tot aan haar overlijden bij mijn opoe Koopman aan de muur gehangen.
Eind juli 1935 trouwde de dirigent van het seniorenkorps; Dick Voeten met mej. H.T. Volkers.
Bij het stadhuis in de Sassenstraat was Herman, links vooraan, met het jeugdkorps van Excelsior aanwezig om het jonge paar een muzikale serenade te brengen.
In de achterkamer van de woning van mijn opa op de Hoogstraat heeft altijd een foto gehangen waarop Herman en zijn vader te zien waren gezeten op een paard. Ze hadden daar, in mijn jeugdige ogen,
vreemde kleding aan. Wat de betekenis daarvan was is mij toen niet duidelijk geworden maar pas veel later kwam ik daar achter. Namelijk: begin 2000 was er in het toen nog Provinciaal Museum in Zwolle,
nu Stedelijk Museum Zwolle, een tentoonstelling over het Oranjehuis. Ik was in het museum aanwezig om besprekingen te voeren over een 60-70er jaren tentoonstelling en over de in 2004-2005 te houden
tentoonstelling “KERSTVERSIERING UIT DE OUDE DOOS”. Toen ik in de zaal kwam waar wat foto’s hingen die betrekking hadden op
de geboorte en het leven van prinses Beatrix viel mijn oog op een foto waar een aantal trompetters opstonden. De foto bleek vroeger afgedrukt te zijn in “Eigen Erf”. Ik vroeg om een kopie en 1½
jaar later! ontving ik de afbeelding van een medewerkster van het museum.
Herman staat 2e van links en opa Derk
Dikken 4e van links. De man die tussen hen in staat is naar ik vermoed Dick Voeten. Maar toen ik de dochter van Dick de foto stuurde en vroeg of zij haar vader er in kon herkennen antwoordde ze
“mijn vader speelde geen trompet”! Toch zou het mij niet verbazen dat hij het wel is want hij was wel voor een geintje te porren. En een riedeltje weggeven dat leerde mijn opa hem wel.
De foto
is gemaakt op de trans van de Peperbus omdat op 31 januari 1938 prinses Beatrix was geboren. Herman en Derk waren gevraagd om als herauten te paard de geboorte in de verschillende wijken aan te
kondigen. Dat is de verklaring voor de foto die in de achterkamer hing! Wie de andere personen op de foto zijn en of die ook te paard de aankondiging deden? Leden van andere verenigingen? Waar
de foto van de twee op paard gebleven is na het overlijden van Derk in nov. 1963 ? Na mijn krantenonderzoek kwam ik in artikelen van 31 augustus 1938, geboorte Prinses Beatrix, en in de artikelen
van 3, 5 en 7 augustus 1939, de geboorte van Prinses Irene, gegevens over de herauten tegen. Zij zijn in 1939 weer in de festiviteiten opgenomen omdat in 1938 het een geweldig optreden van ze was!
Nadat ze in 1939 morgens om 8 uur de reveille hadden geblazen gingen de herauten en vaandeldragers, met achter zich een muziekkorps vanaf de Grote markt in drie groepen naar de wijken om de geboorte
aan te kondigen. Tegen 11 uur verzamelen zij zich op de Oude Vismarkt en ging de kleurige herautenstoet naar de Grote Markt. Voor het portaal van de Grote Kerk werden de toegestroomde burgers
officieel op de hoogte gesteld van de geboorte van de prinses. “De zeven bazuinen bliezen een signaal en in de stilte die daarop volgde las een der herauten met luide stem de proclamatie voor.”
. Of de herauten net als in 1938 te paard zijn gegaan is nergens te lezen en de foto’s die in de kranten van 1939 staan zijn volgens mij die uit 1938 en zijn op de films van het H.C.O. te
slecht om hier te laten zien. Als ik een betere te pakken krijg zal ik die plaatsen. Op de foto uit 1938 zijn de herauten te paard en staan op de Grote Markt voor het wachtlokaal. De herauten die
in 1939 genoemd worden: “het was een kranige groep, die onder algemeen commando A.A. Veldhoen een uitstekend figuur maakte. Het is de heer J. Nork geweest, wien de eer toekomt, de instructeur
te zijn geweest van de herauten; de heeren J. Bruintjes, H. Dikken, H. Teters, J.H. Jansen, D. Dikken en C. Kroos. Van de C.C. vormden de vaandelwacht de heeren H. Hollander, J. W. Helderman en
G.R.H. Schaepman, deze laatste als commandant der herauten”. De herauten kwamen uit verschillende muziekverenigingen.
