Kerstverhalen
Een kerstverhaal mag bestaan uit een legende of mag een verhaal zijn dat je als Kerstverhaal mag betitelen. Een verhaal over een speciale gebeurtenis die je rond de Kerstdagen
mee hebt gemaakt mag natuurlijk ook. Het verhaal over die speciale kerstversiering die je vroeger gekregen hebt of waar je herinneringen aan bewaard hoort natuurlijk helemaal op
deze site. Heb je bij het verhaal nog een foto die daar bij past, stuur die dan mee.
Paddenstoeltjes
Leuk om alles weer te lezen en te kijken op je website. Ik wil je een foto laten zien van 3 houten paddenstoeltjes. Ik vind ze zelf heel mooi, ze zijn van vroeger toen ik
nog een kind was. Met mijn broertje speelden we vaak met de vlammetjes van de kaarsjes. We knepen ze dan uit met natte vingers, dat was altijd heel spannend. Dan opnieuw aansteken
met lucifers, dat was nog niet zo eenvoudig voordat ze alle drie weer branden.
Later toen we wat groter waren staken we alleen de kaarsjes aan en bliezen ze weer uit. Soms te
laat, dan brandde het hout een beetje, dat is goed te zien aan de paddenstoeltjes. Ik vind ze elk jaar steeds “mooier” worden vanwege de leeftijd die ze hebben, ze zijn nu ruim 70
jaar oud.
Groetjes van NEL
Links en rechts nog een paar houten kaarsenhouders
uit mijn collectie. Wie kent ze niet? Het varkentje, als gelukssymbool, is uit de jongste periode. Zoals jullie kunnen lezen in het verhaaltje van Nel speelde zij als
kind met de vlammetjes. Vuur is geen speelgoed! Let dus op dat als de kaarsjes branden de kinderen er niet mee kunnen spelen. Vergis u niet in de warmte die een kaars afgeeft! De
takken die in kerstbakjes zitten hebben al een paar weken kunnen drogen in onze door CV verwarmde kamers. Door uitdroging vatten ze snel vlam! Wilt u toch de kaarsen in uw kerstboom
of in de versiering aansteken zorg dan dat er een emmer met water klaar staat.
Een trotse vogel
Beste Egbert,
Met veel plezier kijk en lees ik in de boeken die u heeft uitgegeven. Ook snuffel ik zo nu en dan eens op de site om te kijken of deel 3 al in aantocht is!
Ik moet toegeven dat het enorm bewonderenswaardig is wat u allemaal al heeft gedaan om de oude kerstversiering een gezicht te geven. Een complimentje mag ook weleens gegeven worden,
dacht ik zo... Uiteraard zullen er meer stille genieters zijn van al dit beeldmateriaal! Dat kan niet anders!
Zo las ik... stuur ook eens een foto van uw boom of versiering... Nu
verzamel ik wel oude balletjes en vogeltjes, maar ben ook gek op de glazen kralenkettingen! Maar de kennis over dit prachtige goedje... tja... daar ben ik helaas niet zo heel goed
in thuis. Een 'echte' verzamelaar ben ik dan misschien ook niet te noemen...
Toch bracht dit bericht mij bij de bijgesloten foto. Het is mogelijk een nieuwe te maken met daglicht, maar in mijn enthousiasme stuur ik
mijn pas gevonden vogel in het avondlicht.
Zo'n vogel ligt dan in een winkel tussen wat andere ballen met de staart een meter verderop ... onbeschermd en eigenlijk is het al
bijzonder dat het geheel nog heel is. De ranke hals en die prachtig gekleurde snavel is waar mijn liefde ontstaat met zo'n versiering. De datering is mij helaas niet bekend, het
éénpotige diertje op een beste klem zegt alleen maar, koop mij! En zo staat nu deze prachtige vogel tussen mijn andere vergaarde balletjes en kettingen te pronken in het avondlicht,
als een trotste vogel, die straks door mij met de grootste zorg in een doosje op zolder wacht tot de volgende kerst... Heerlijk!
Om mijn mail dan af te sluiten, wens ik u nog
heel veel verzamelplezier en veel enthousiasme om uw werk voort te zetten en ik... ik zal dan als die stille genieter steeds uw werk weer bewonderen!
Een hartelijke groet,
Deborah.
Mijn reactie:
een mooie versiering Deborah. Versieringen van melkglas zijn zeer gewild en daarom steeds prijziger. Typisch bij deze vogel is dat hij de hals en lichaam van een Zwaan heeft maar
de snavel van een ooievaar. Hier een Zwaan waar een korte snavel aangemaakt is.
Aanvulling: Deborah reageerde op mijn reactie en stuurde een nieuwe foto van de vogel. Op deze afbeelding is duidelijk
te zien dat de vogel niet van melkglas gemaakt is maar dat het om blank glas gaat dat beschilderd is. Er is op de vleugel nog een restant van zwarte verf te zien. Meestal was daarvan
de bedoeling dat het om een ooievaar moest gaan. Maar ja, er is maar één echte Ooievaar en die staat op de homepagina en op mijn boeken. Begrijpt u nu, als u beide foto’s van Deborah
met elkaar vergelijkt dat het niet altijd voor mij makkelijk is om iets te herkennen?
De boot(versiering) is ten onder gegaan
Zoals we weten zijn kerstboomversieringen erg kwetsbaar. Zelf zag ik eens, dat is wel 20 jaar geleden, bij vrienden een boom waarin verschillende prachtige gezichten hingen met een Jezushoofd
als pronkstuk. Op mijn vraag of ik die versiering niet kon krijgen was het antwoord NEE! Bij thuiskomst ging de telefoon en was mijn vriend aan de lijn en vertelde dat de
boom een half uur na mijn vertrek was omgevallen en dat de mooie versiering in stukken lag. Nu had hij spijt dat hij mij de versiering niet gegund had maar ja, gedane zaken
nemen geen keer.
Zo af en toe krijg ik een mail met daarin een verhaal waarin melding gedaan wordt van stuk gevallen versiering en ik kan daar maar één ding op zeggen:
“zet de top van de boom met een nylondraad (visdraad) vast aan iets dat stevig is. Bijvoorbeeld een spijker in de muur of plafond”. En de volgende tip heb ik al eens gegeven:
“bij het optuigen of uithalen, leg een deken of slaapzak onder de boom en plooi die een beetje zodat een eventuele vallende versiering “zacht” kan vallen”.
Het verhaal van Monique
Zoals u aangeeft op de site wordt kerstversiering (net als oude familiefoto's) vaak doorgegeven van moeder op dochter. Met mijn zusje heb ik wat jaren geleden de restanten
gekregen, via onze moeder, van de kerstballen die mijn Duitse grootmoeder met haar huwelijk in 1931 uit Duitsland meebracht. Er was helaas niet veel meer, maar van de "lievelings"
kerstman op knijper, waar op uw site een foto van staat, waren er maar liefst 2, voor ieder 1 dus. Hij is me erg dierbaar, maar nog mooier vond ik vroeger het prachtige bootje
met zeilen van Dresdner papier dat ook in de boom bij mijn moeder hing. Op een dag viel echter de half opgetuigde boom om en o.a. het bootje was stuk. Ik heb als klein kind tranen
met tuiten gehuild! Alleen een zeiltje ligt nog in de doos "ballen van grootmoeder". En zo blijf ik, net als de mevrouw van de Kerstman op knijper, hopen dat ik ooit eenzelfde
bootje tegenkom. Een echte, geen namaak.
Het engeltje boven op de kerstboom
Op kerstavond, een hele tijd geleden, maakte de Kerstman zich klaar voor zijn jaarlijkse klus...... maar er waren ontzettend veel problemen. Vier van de elfen waren ziek en de
leerling elfen produceerden het speelgoed niet zo snel als gewoonlijk het geval was, dus begon de Kerstman toch wel bang te worden dat hij niet op tijd klaar zou zijn. Dan komt zijn
vrouw hem ook nog vertellen dat haar moeder op bezoek komt. Hierdoor raakt de Kerstman nog meer gestrest. Wanneer hij de rendieren voor zijn arrenslee spant, ontdekt hij dat drie van
hen net een jong moeten baren en twee over het hek gesprongen zijn, Joost mag weten waar ze uithangen. Nog meer stress.
Wanneer hij begint met het laden van de slee, breekt een van de planken van de slee af en
de zak met speelgoed valt op de grond en het speelgoed vliegt in de rondte. Het spreekt vanzelf dat de Kerstman niet bepaald in zijn beste humeur is. Dan gaat de deurbel en de Kerstman
gaat naar de deur en verwacht weer een nieuw probleem. Hij opent de deur en daar staat een klein engeltje met een hele grote kerstboom om de Kerstman op te vrolijken. De engel zegt op
liefdevolle toon: "Zalig Kerstfeest Santa. Is het vandaag geen prachtige dag? Ik heb een mooie boom voor u. Is het geen prachtige boom? Waar wilt u hem insteken?"
En zo begint de
traditie van het engeltje boven op de kerstboom.
Groetjes: Herna ten Kleij
Kerstherinneringen: De kerstman maakt wat los!
Goedenavond Egbert. Nog bedankt dat we de boeken "kerstballen uit de oude doos 1 en 2" mochten afhalen. We hebben er enorm van genoten, een feest van herkenning bij diverse
versieringen. Zelfs de allereerste kerstbal die ik als kind halverwege de jaren zestig zelf mocht uitzoeken en die we ook nog steeds hebben: het gouden appelgezichtje met de handjes
voor de buik. Daarentegen ook wel wat emotioneel: in deel 2 zagen we op pagina 14 de kerstman op knijper die lange tijd erg belangrijk in onze familie was (en eigenlijk nog is).
Het zat namelijk zo: Mijn opa
was ook altijd al gek op de kerst. Hij kwam uit een gezin waar ze het vroeger niet zo breed hadden en daarom zelf geen kerstversieringen hadden. Mijn opa ging dan in die tijd in
diverse kerken de bomen versieren om er toch van te kunnen genieten. Later toen hij zelf in 1926 trouwde en een eigen gezin kreeg hebben ze wel altijd een boom gehad met versieringen.
Hij was ook meteen overgegaan op elektrische kerstverlichting toen dat in de handel kwam want er was al een keer heel veel kerstversiering kapot gegaan toen er een boom in brand vloog
en hij hem brandend en al door de openslaande deuren de tuin in gooide.
In de oorlog, toen er geen boom te krijgen was had hij van 2 takken een boom geconstrueerd en de twee takken
bovenin aan elkaar gebonden. Omdat er geen piek op paste werd die bewuste kerstman als piek in die boom geklemd. Mijn moeder heeft na het overlijden van haar ouders deze speciale
kerstman altijd een mooi veilig plaatsje in onze bomen gegeven. Met zijn rug een beetje tegen de stam aan voor wat extra stevigheid want hij werd natuurlijk wel wat gammel en was
uiteraard heel teer.
Helaas is hij toch een paar jaar geleden gesneuveld en sindsdien kijken we op rommelmarkten en marktplaats of we deze kerstman ergens kunnen kopen. Inmiddels
diverse anderen gekocht en gezien maar nooit exact diezelfde. Dus bleven we maar doorzoeken.
U begrijpt nu waarschijnlijk de droevenis toen we de foto van precies die kerstman
tegenkwamen in uw boekje. We kunnen ons voorstellen dat u hem waarschijnlijk niet wil verkopen, maar mocht dat toch zo zijn of als u hem misschien dubbel heeft of nog ergens tegenkomt
zouden we hem dolgraag willen kopen om de herinnering toch weer levend te maken en de lege plek weer op te vullen. Graag hoor ik dan van u.
Nogmaals bedankt voor de fijne lees-
en kijkuurtjes en ik hoop dat er in de toekomst nog meer boeken uitkomen.
Met vriendelijke groeten, Sagitta
Een overlevering van kerstmis 1897!
Ik kreeg een mail met wat vragen over een engel. De verstuurster van de mail bleek geen verzamelaar te zijn van oude kerstversiering maar gezien de beschrijving, “hij is
van een soort gebakken klei en heeft ooit haar op zijn of haar hoofdje gehad; inmiddels is hij/zij al jaren zo kaal als een biljartballetje”, moest het wel om een antieke
engel gaan en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Een oma zou de engel gekocht hebben zo rond 1897! Zo’n mooie datering daar zitten we als verzamelaars op te wachten. Aan mijn
verzoek of zij er geen foto van kon maken gaf zij gehoor en de afbeelding is bij dit verhaal te zien. Verder bleek er zo’n mooi verhaal achter te zitten dat ik u dat niet wil
onthouden.
“Hieronder
het verhaal dat mijn tante eens heeft opgetekend, omdat ze het al vaak van haar moeder (Jo'tje) had gehoord. Jo'tje was van 1890 en is een jaar of 7 geweest. Ze woonde in
Rotterdam aan de Rosestraat. Ze was de jongste van een gezin met 8 kinderen en de oudste broer was 18 jaar ouder dan zij.
Jo'tje wilde graag thuis ook een kerstboom,
maar zij moest kiezen of delen: óf Sinterklaas óf Kerstmis met een boom, en de keuze viel steeds -vooral naarmate die dag naderde- op Sinterklaas. Toen zij eens een
dennetakje van straat had opgeraapt en in een bloempot had gepoot, met watten versierd en midden op tafel gezet, vertederde dat haar oudste broer Bas zó, dat ze van hem een
gulden kreeg, om alsnog een boom te halen. Samen met broer Henk van 8 toog ze op Kerstavond de stad in. Het regende dat het goot en ze kregen voor hun gulden een prachtboom,
hadden zelfs nog over voor versiering, zie foto van het kerstengeltje, maar stel je voor dat die boom nou toch nat werd! Uit gingen de capes; met zorg werden ze over de punt
en om de boom gedrapeerd. En zo trok het tweetal met boom over de lange Maasbruggen huiswaarts. Ze kwamen er kliedernat aan.... maar de boom was kurkdroog. Daarna ging er
geen jaar meer voorbij zónder kerstboom bij het gezin Thöenes in de Rosestraat.
Groetjes van Annet, kleindochter van Jo'tje